Boodschappenbriefjes maken is een kunst . Die van mij lijken altijd extreem geordend. Op het briefje komt namelijk precies te staan welke maaltijden van de week ik thuis zal nuttigen. Per maaltijd worden vervolgens nauwkeurig de ingrediënten gespecificeerd. Nog steeds niets aan de hand. Totdat ik in de supermarkt sta.
Zodra het automatische poortje mij heeft binnengelaten, ik mijn mandje in de hand neem en het briefje uit mijn jaszak frommel, besef ik mij dat ik weer dezelfde fout gemaakt heb als de vorige keer. Het feit dat de supermarkt in heel andere categorieën is ingedeeld dan mijn briefje, is als een klap in mijn gezicht. Om er zeker van te zijn dat ik niets vergeet, moet ik namelijk de volgorde van het lijstje aanhouden. Na mijn mandje met de tomaten, courgette, pasta, tiramisu, wijn en afbakstokbroodjes van maandag gevuld te hebben, kan ik dus weer terug naar het begin van de supermarkt voor de broccoli van dinsdag. En met een beetje pech doe ik boodschappen voor een week.
Boodschappenbriefjes zijn kunst. Gisteren opende in de Amsterdamse Pijp de eerste expositie van HANK. In FOUND zijn tientallen boodschappenbriefjes te zien, verzameld door Hans Stakelbeek. Geïntrigeerd liep ik de ruimtes door. “Oh, volgens mij is dit een heel oud vrouwtje.” “Gazeuse, dat het nog bestaat.” “Wat schattig, hier staat ‘ik hou van je’ onder.” “Huh, een plant voor onder de tafel?” Op een van de briefjes staat aardepels. Zou ik een briefje meekrijgen om vanavond de aardepels niet te vergeten en ik zou geschokt zijn. Maar in deze setting staat het schattig, aandoenlijk.
Plaats de boodschappenbriefjes bij elkaar in een ruimte en het praktische doel van de papiertjes gaat over in een emotionele, intieme ervaring. Misschien wel meer dan een schilderij laten de briefjes je nadenken over het verhaal achter het kunstwerk. Het voelt alsof je inbreekt in het leven van de schrijver. Even vraag ik mij af wat mensen zouden denken als ze mijn semigeorganiseerde zouden zien.
Spoken word artists BionicBianca, Frizo, RMB en Zillion winden daar in ieder geval geen doekjes om. Geïnspireerd door de briefjes vertellen zij luid en duidelijk hún verhaal van de mensen erachter. Dikmakende chips werden verafschuwd en later geaccepteerd. Odes werden gebracht aan caissières en kaasmeisjes. Gebaseerd op de supermarkttermen die het publiek in de rondte gooide, werd er gefreestyled op woorden uiteenlopend van muesli, krentenbollen, vla, pannenkoekenmix en wc-papier tot diepvriespizza en glijmiddel. Nooit geweten dat boodschappenlijstjes voor zo’n leuke avond konden zorgen.
De expositie FOUND is nog twee dagen te zien in het gebouw aan de Eerste Sweelinckstraat. Daarna zal HANK zich, dynamisch als hij is, omtoveren tot een nieuwe expositie. Met als hamvraag: wat zal hij ons hierna weer brengen? Mijn advies: houd hem in de gaten, HANK zou nog wel eens voor een onverwachte Amsterdamse zomer kunnen zorgen.
Door: Mirjam Wiekenkamp
